De meeste mensen deugen
De meeste mensen deugen
Het begint te miezeren en ik snel naar buiten om de truitjes die buiten hangen veilig te stellen. Aan de overkant van de straat staat een dame die roept: u bent de eigenaresse toch?
Ik knik waarna ze zegt: ik kom zo terug. O jee denk ik. Is er iets verkeerd gegaan? Verkeerde broek? Trui gekrompen? Even later komt de dame binnen met in haar handen een schattig kerststukje. Ik lees u stukjes in Het Groentje iedere week zegt ze. En ik geniet er zo van. Blijft u alstublieft schrijven. Ik voel tranen achter mijn ogen branden. Zacht ei als ik ben, kan ik slecht met een compliment omgaan. En helemaal als het zo oprecht is. We raken in gesprek, maar ze heeft haast. Haar man zit in de auto te wachten. Een broek kopen doet ze in Oostenrijk want daar heeft ze zo haar vaste adressen. Een goede rechte pijp heeft ze nodig. Natuurlijk hebben we die, maar passen in de winkel vindt ze, omdat ze slecht ter been is, niet zo prettig. Ik beloof haar dat ze de volgende keer een tasje mee krijgt om thuis te passen. De Pas Tas van Sas, ontstaan in Corona, is nog steeds voor vele een uitkomst.
Ze is een hele verschijning. Vaak in beige, offwhite en zandtinten gekleed. En dat valt me op want daar houd ik zelf ook erg van. Een ondernemersfamilie. Maar dan in een sector die niet door de coronamaatregelen getroffen wordt. Een familie die met lede ogen aanziet, dat andere ondernemers aan het vechten zijn om overeind te blijven. Een kaart met een fors bedrag vond ik in mijn brievenbus tijdens de allereerste lockdown. En de tweede keer gewoon weer. Zonder voorwaarden. Gewoon uit medeleven en goedheid. Liever niet over me schrijven zegt ze als ik haar er de afgelopen zaterdag in aan herinner, dat ze nog wel wat tegoed heeft. Gelukkig hangt er iets dat haar past als een handschoen. Nee ik noem haar naam niet. Maar ik geef wel een aanwijzing. Ik denk dat vele van jullie dan toch wel weten wie mijn weldoenster is. Je haalt er de allerbeste filet American in Houten.
Hebben jullie misschien nog mensen nodig? Met zachte stem vraagt ze dit aan mijn zoon die achter de balie staat. Wil je een glaasje water vraagt hij? Ze oogt zenuwachtig. Inmiddels zijn we twee jaar verder. En weet ze beter dan ik zelf waar alles in onze winkel te vinden is. Ik heb een verrassing voor je zegt ze als ik binnenkom. Een prachtige bos bloemen, gewoon precies wat ik mooi vind, en een dikke vette chocoladereep drukt ze in mijn handen. Waarom vraag ik? Gewoon zomaar zegt ze. Mijn 18-jarige zaterdag hulp. Ik gun iedere winkel een Elisa. Maar deze blijft bij mij.
Hij rijdt met zijn aanhanger aan de rechterkant van de Loerikseweg richting het dorp. Ik loop links. Hij steekt over en spreekt me aan. Zijn auto vol met kerstgeschenken. Die is hij aan het bezorgen vandaag bij zijn klanten. Hij heeft twee rechterhanden waarmee hij huizen, tuinen en keukens in Houten onderhanden neemt. Ik wil je graag persoonlijk even zeggen, dat ik het knap vind hoe je het doet zegt hij. Steeds nieuwe ideeën, blijven doorzetten in deze moeilijke tijden. Ik krijg het warm en het is geen opvlieger. Weer een compliment. Zit ik in een aflevering van Bananasplit? Weet iedereen dat ik dit heel lastig vind? Peinzend loop ik verder, maar wel met verlichte tred en goede moed.
Complimenten. Of je ze nu geeft of krijgt. Ze doen je eenvoudigweg goed. Een welgemeende knuffel, een warme douche of zeg maar een schouderklopje in de vorm van woorden. Oprecht, persoonlijk en gemeend. Je hoort vaak mensen mopperen. De wereld is aan het verharden, mensen hebben minder voor elkaar over…. Nou het tegendeel is waar. De meeste mensen deugen. Dat ervaar ik iedere dag op ons dorp.
En ja hoe maak je nou de link met kleding vraagt u zich misschien af. Nou hier komt het: In een outfit van It Rains Fashion wordt u natuurlijk overladen met complimenten, Dat beloof ik! We hebben nieuwe truien, tops en broeken binnen. Mutsen, sjaals en leuke petten. Kom langs in de winkel en trakteer uzelf of iemand waar u dol op bent op een mooi cadeau. Als we lief voor onszelf en voor elkaar blijven komt alles goed. Op de foto draag ik een leuke alpinopet (12,50). En de heerlijke chocolademelk met slagroom is van onze buren Tapperij De Zwijger.
De meeste mensen deugen
Het begint te miezeren en ik snel naar buiten om de truitjes die buiten hangen veilig te stellen. Aan de overkant van de straat staat een dame die roept: u bent de eigenaresse toch?
Ik knik waarna ze zegt: ik kom zo terug. O jee denk ik. Is er iets verkeerd gegaan? Verkeerde broek? Trui gekrompen? Even later komt de dame binnen met in haar handen een schattig kerststukje. Ik lees u stukjes in Het Groentje iedere week zegt ze. En ik geniet er zo van. Blijft u alstublieft schrijven. Ik voel tranen achter mijn ogen branden. Zacht ei als ik ben, kan ik slecht met een compliment omgaan. En helemaal als het zo oprecht is. We raken in gesprek, maar ze heeft haast. Haar man zit in de auto te wachten. Een broek kopen doet ze in Oostenrijk want daar heeft ze zo haar vaste adressen. Een goede rechte pijp heeft ze nodig. Natuurlijk hebben we die, maar passen in de winkel vindt ze, omdat ze slecht ter been is, niet zo prettig. Ik beloof haar dat ze de volgende keer een tasje mee krijgt om thuis te passen. De Pas Tas van Sas, ontstaan in Corona, is nog steeds voor vele een uitkomst.
Ze is een hele verschijning. Vaak in beige, offwhite en zandtinten gekleed. En dat valt me op want daar houd ik zelf ook erg van. Een ondernemersfamilie. Maar dan in een sector die niet door de coronamaatregelen getroffen wordt. Een familie die met lede ogen aanziet, dat andere ondernemers aan het vechten zijn om overeind te blijven. Een kaart met een fors bedrag vond ik in mijn brievenbus tijdens de allereerste lockdown. En de tweede keer gewoon weer. Zonder voorwaarden. Gewoon uit medeleven en goedheid. Liever niet over me schrijven zegt ze als ik haar er de afgelopen zaterdag in aan herinner, dat ze nog wel wat tegoed heeft. Gelukkig hangt er iets dat haar past als een handschoen. Nee ik noem haar naam niet. Maar ik geef wel een aanwijzing. Ik denk dat vele van jullie dan toch wel weten wie mijn weldoenster is. Je haalt er de allerbeste filet American in Houten.
Hebben jullie misschien nog mensen nodig? Met zachte stem vraagt ze dit aan mijn zoon die achter de balie staat. Wil je een glaasje water vraagt hij? Ze oogt zenuwachtig. Inmiddels zijn we twee jaar verder. En weet ze beter dan ik zelf waar alles in onze winkel te vinden is. Ik heb een verrassing voor je zegt ze als ik binnenkom. Een prachtige bos bloemen, gewoon precies wat ik mooi vind, en een dikke vette chocoladereep drukt ze in mijn handen. Waarom vraag ik? Gewoon zomaar zegt ze. Mijn 18-jarige zaterdag hulp. Ik gun iedere winkel een Elisa. Maar deze blijft bij mij.
Hij rijdt met zijn aanhanger aan de rechterkant van de Loerikseweg richting het dorp. Ik loop links. Hij steekt over en spreekt me aan. Zijn auto vol met kerstgeschenken. Die is hij aan het bezorgen vandaag bij zijn klanten. Hij heeft twee rechterhanden waarmee hij huizen, tuinen en keukens in Houten onderhanden neemt. Ik wil je graag persoonlijk even zeggen, dat ik het knap vind hoe je het doet zegt hij. Steeds nieuwe ideeën, blijven doorzetten in deze moeilijke tijden. Ik krijg het warm en het is geen opvlieger. Weer een compliment. Zit ik in een aflevering van Bananasplit? Weet iedereen dat ik dit heel lastig vind? Peinzend loop ik verder, maar wel met verlichte tred en goede moed.
Complimenten. Of je ze nu geeft of krijgt. Ze doen je eenvoudigweg goed. Een welgemeende knuffel, een warme douche of zeg maar een schouderklopje in de vorm van woorden. Oprecht, persoonlijk en gemeend. Je hoort vaak mensen mopperen. De wereld is aan het verharden, mensen hebben minder voor elkaar over…. Nou het tegendeel is waar. De meeste mensen deugen. Dat ervaar ik iedere dag op ons dorp.
En ja hoe maak je nou de link met kleding vraagt u zich misschien af. Nou hier komt het: In een outfit van It Rains Fashion wordt u natuurlijk overladen met complimenten, Dat beloof ik! We hebben nieuwe truien, tops en broeken binnen. Mutsen, sjaals en leuke petten. Kom langs in de winkel en trakteer uzelf of iemand waar u dol op bent op een mooi cadeau. Als we lief voor onszelf en voor elkaar blijven komt alles goed. Op de foto draag ik een leuke alpinopet (12,50). En de heerlijke chocolademelk met slagroom is van onze buren Tapperij De Zwijger.